A tarde esvara polo teu lombo,
donda e silente, aberta en horizontes e
alaranxada,
é unha ola de luces sobre a túa pel.
As rúas,
inzadas de neves negras e mesaxes xordas,
inzadas de eco,
serpentexantes sobre a paz para devorala,
esta cidade feita de velocidade,
escorrega polo teu lombo ata desaparecer
mentres
nos teus ollos están a xogar
os peixiños do silencio.
20090129
Poema
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario