5 vellos poemas

1.
a túa mirada crea contra a miña

un espacio invisible, indivisible,

que se mistura con TODO

coma o mar, amor



amar



o teu mirar é espellismo, suxestión para

alcanzarche o sal,

asaltarche o sangue,

amar, amor



mar





2.

rodan os días coma dados

as horas rodan coma ondas

ata a súa derrota de escuma



e roda a memoria

ata atoparte,

núa,

oásis





3.

redobraba a pedra o teu nome



o silencio preferido

a ferida silenciosa



eras sombras de ti, lendas de ti,

miragres breves

que me deixaches, que me inventei





4.

o teu silencio contra a miña carne,

a túa espiral de luz asulagándome



foron estandartes ante o olvido,

e carne de cañón para a memoria





5.

a tarde

agrisada de lonxanías,

árbores frías,

case liñas rectas ciceladas no silencio



e este banco é o centro do mundo,

o peirao para a túa néboa