Exercicio.

Descendín dende as cumes, baixei aos fríos eléctricos anoándome, cara ás xeadas super superficies armadas na vertixe do tempo, baixei dende a temperanza e os elementos da inocencia co zoante vento na cara, a memoria que deixara, cara o momento preciso do baleiro, e desorienteime na evidencia coma sempre, e aquí sigo, facéndome preguntas, círculos concéntricos, lenes apalpadelas baixo da impostada luminaria cegadora, aqueloutrado e alleo coma un demente, quizais menos libre.