20090129

Poema

Eles, os jockeys da morte,
van en rostro de neón,

son a pantasmagoría secular,

por avenidas resplandecentes non creron na terra prometida

e sucumbiron ante os anagramas da ilusión.



Poderían ser ou non ser,

de momento, os que están son,

cada día a contrarreloxo para o

pequeno mar na súa vea de vidro.



Eles, os jockeys da desolación,

na lentísima lágrima da cicatriz a pecharse

por nunca xamais.




No hay comentarios: