"Last days", referencia e metarreferencia.

Nas últimas entradas fixen varias referencias ó mundo do cinema, e sen embargo aínda non publiquei unha palabra ó respecto dunha das obras cinematográficas que máis me impactaron nos últimos tempos, e cuxas imaxes tomei "prestadas" para a ambientación desta pequena sala de estar que é o meu blog. O susodito filme é "Last days", cuxa autoría pertence a Gus Van Sant, un director que constantemente se bifurca entre o "cine de autor" e o mainstream de maneira desconcertante, pero que na súa primeira verquente me resulta do máis interesante do panorama, i é que me encanta a súa particular vocación sociolóxica sempre acompañada da audacia formal.

Ben, pois chegou o momento, e para "eviscerar" esta metraxe, non atopo maneira máis axeitada (e cómoda ;) ) de facelo que reproducir textualmente un diálogo mantido neste mesmo blog co Pastor eléctrico, un visitante ocasional do que xa hai tempo que, por desgraza, non sabemos nada, e ó que agardo non lle amole esta "instrumentalización" das súas palabras.

Pero, antes de nada, e xa que introducín a metarreferencia, gustariame saber a vosa opinión con respecto a un aspecto do blog, isto é, a música. Pensaba que o feito de que se reproduza automáticamente nada máis abrí-la páxina pode resultar incómodo amais de dificultarvo-la navegación. Pronuciádevos se tedes a ben por favor.

Agora si, este é o mencionado debate acontecido entre os días 2 e 5 de Abril do pasado ano:

"-Pastor eléctrico: O outro día lembrei non sei por que Last Days e veume á cabeza o cabezallo do teu blog. Tendo en conta iso e o fondo, deducín (mira que espabiladiño son :D) que eras lixeiramente fan de Nirvana. O caso, que che pareceu o filme de Gus Van Sant? Eu escoitei opinións variadas, pero case todos os nirvanófilos botaron pestes dela.

A min gustoume, pero encadrándoa dentro desta sorte de filmes da morte con Gerry e Elephant. Así por separado pode ser que resulte un tanto estraña. Xa me contarás.

Un saúdo.

-Eu: Poooiss, si me gusta Nirvana, pero non sei se ata o punto de considerarme "nirvanófilo"... atráeme a figura de Cobain; a pesar de toda a súa carga de inxenuidade e "divinización" mediática, paréceme o máis sinceiro artista mainstream das últimas décadas, non era un xenio pero era honesto, e a honestidade non é un valor que cotice moi á alza nestes tempos de "extreme trepping".

En canto á película; non penso que sexa necesario complementala coas outras que citas (Gerry non a vin por certo, Elephant encantoume), pero é certo que Last Days en concreto é máis un exercicio de estilo (maravilloso) que unha película ó uso, en ningún caso un biopic.

Xa che digo que non vin Gerry, pero tendo en conta as outras dúas e a súa filmografía e, a falta de ver Paranoid Park, eu diría que o verdadeiro fío conductor da súa obra é, máis que a morte, a xuventude, a adolescencia sobre todo, toda a complexidade emocional que comporta, da que uns saen ben parados mentres outros quedan atrapados nela; neste sentido, a referencia máis ou menos directa a Kurt Cobain era por tanto, obligada, non só pola figura en si mesma, senon pola tremenda influencia que exerceu en tantos xóvenes.

Lémonos, saúdos.

-P.e.: Coincido contigo en grande medida.

O feito de que eu as complementase ven un pouco por ese exercio de estilo ao que fas mención, xa que me resultan moi semellantes na súa realización; sobria, fragmentaria, apenas sen máis son que o ambiente e pequenos diálogos... coa problemática identitaria e a anguria xuvenil que desenboca na morte. Mortes que son, ademais, impactantes. A presenza desa especie de néboa mesta convírteas en frías sen chegar ao lúgubre. A min deixoume o corpo frío a verdade, ainda que máis Elephant.

Eu tampouco o consideraría un biopis, sobre todo porque o propio Van Sant evitou que así fose por medo ás posíbeis (e probabeis) demandas.

A adolescencia penso eu que nos filmes de Van Sant acha o conflicto na apertura a un mundo prototípico adulto e na dificultade de adaptación do diferente, en moitos casos por cuestión sexual. No caso de Last Days penso que a cuestión principal é o desexo de liberdade frustrado polo feito de buscalo, a música condeouno a non poder ser anónimo, a ansia de liberdade para expresarse tórnase na súa contra e convírtese nun cárcere.

-Eu: É certo que hai unha sorte de interconexión formal e de fondo, pero no caso de Last Days a abstracción narrativa en favor da evocación poética é moito máis acusada, e extráname moito que houbese outra intención en Van Sant (a dun biopic) que non fose a materializada, a verdade, pero pode ser.

Por outra banda, estou totalmente de acordo na túa referencia á adolescencia "vansantiana" como "o conflicto na apertura a un mundo prototípico adulto e na dificultade de adaptación do diferente", no que xa discrepo algo e no da "cuestión sexual", eu non percibo que lle conceda unha especial relevancia a este factor.

Por último, estou de acordo coa túa lectura da película se entramos a valorala identificando ó persoaxe con Cobain, pero sinceramente creo que se pode prescindir por completo desa referencia. Ó meu entender, a película gravita sobre o eixo da incomunicación, tanto a nivel "interno" (argumental) como "externo" (formal), e fai fincapé nas dificultades e carencias que pode supor.

Un pracer, saúdos!!"