Poema

O poeta de ollos derrotados en corvos


(este destensado pulso)



que descose a cara na psicose das horas e se adorna o cerebro

con copas de morte,



e percorrendo tanta ausencia no idioma segredo das cunchas



amence no xesto engurrado.



Manoel, vente co teu saco de gaivotas,

co teu ollo de mar, co teu verso ennortado

a reverdecé-la Rosa dos Ventos,



porque a paz está no poema,

todo o demais é loita.