20090129

Poema

Aquí, agora, son a ausencia de min mesmo,
deshabitada mente,
habitación de crebadizos espellos.
Adorno a miña nada; esta rosa branca
que se desprega no meu cerebro

ata borrarme da vida ou da súa luz.



Na noite voltaron as bestas

do frío,

as estatuas da vontade desfanse en pó

nun revés

de aire,

nesta noite de metal

texen os seus caleidoscopios

as arañas da memoria.




No hay comentarios: